مبالغه در ذات شعر حماسی است و در شاهنامه
این مبالغه ها با جادوی کلام فردوسی، کمتر رنگ غیر واقعی خود را به رخ
خواننده می کشد. برای نمونه هنگامی شاعر می گوید:
شود کوه آهن چو دریای آب / اگر بشنود نام افراسیاب
شود کوه آهن چو دریای آب / اگر بشنود نام افراسیاب