پس از مرگ زوطهماسب، افراسیاب از فرصت استفاده میکند و به
ایران لشکر میکشد. سپس رستم با سپاهی گران به رویارویی او میشتابد و افراسیاب به
سختی شکست میخورد و به دامغان میگریزد. در همینجا دو بیت زیر آمده است[1]:
برفتند تركان ز پيش مغان/ كشيدند لشكر سوي دامغان
وزآنجا به جيحون نهادند روي/ خليدهدل
و با غم و گفتوگوي