سیاوخش پس از آنکه در سیستان نزد رستم
پرورش یافت و به مردی رسید، همراه با رستم نزد پدرش کیکاوس بازمیگردد و کیکاوس
چون قد و بالای رشید پسر را می بیند:
چنان از شگفتي بدو در بماند/ بسي آفرين بزرگان بخواند
بر آن برزبالاي و آن فرّ اوي/ بسي بودني ديد در پرّ اوي[1]
استاد خالقی مطلق دربارۀ معنی آفرین
بزرگان و در شرح بیت یکم مینویسد: «آفرین بزرگان یعنی دعاهای بلیغ (نشانۀ جمع بر
صفت) یا دعایی که بزرگان در حق کسی کنند مانند آفرین کیانی به معنی دعای شاهانه،
دعایی که شاهان در حق کسی کنند: کیکاوس زمانی همچنان شگفتزده در روی سیاوش خیره
مانده بود و سپس بلیغانه به دعای او پرداخت[2]».