انتظار

من در خود شکسته­ام،
ولی مدام
حماسه می­سرایم
به بیهودگیِ آهنگی موهن
در رقصِ منتظرانِ آن سوی در
-که منجی موعود را انتظار می­کشند-

تو در خود شکفته­ای
بی­آنکه بهار را به انتظار نشسته باشی
و عطرِ یاسها بی­دریغ در پیرهنت جاری­ست

بی­تابی تو را احساس می­کنم
همچون طعمِ گسِ سیبی سرخ و نارس
که بر شاخِ انتظار
در التهابِ رسیدن گُر گرفته است

در خود تکرار شو!
تا ابدیت در تو خلاصه شود