نقدها را بود آیا که عیاری گیرند؟

در شمارۀ 59 کتاب ماه ادبیات(پیاپی 173، اسفندماه 1390، ص76-77) نوشته ای به چاپ رسیده است با عنوان «می­ گویم[و]  از عهده­اش به در می آیم: معرّفی گزیدۀ مخزن الاسرار نظامی گنجوی» به قلم حنیف افخمی ستوده که چنین آغاز می شود:
«بسیار عجیب است مؤلف یا مؤلفانی که کتابی به اهمیّت مخزن الاسرار نظامی گنجوی را تصحیح کرده باشند، قبل از چاپ کتاب، گزیده­ای از آن را بدهند(کذا!)، کاری که آقایان دکتر پورنامداریان و دکتر موسوی کرده اند. «دربارۀ این گزیده» در توضیح همین عمل است. این که کتابی قبل از این کتاب چاپ بشود که دویست بیت نخستش بسیار شبیه باشد به دویست بیت کتاب حاضر(کذا! توجّه بفرمایید! منظور کتابی است که بعداً قرار است منتشر شود) و باقیش متفاوت فی­ نفسه تعجّب­ برانگیز است و مخصوصاً وقتی عجیب­تر می شود که بدانیم دکتر پورنامداریان معمولاً و حداکثر دویست بیت اول مخزن الاسرار را بیشتر درس نمی دهند. البته آن کتاب دیگر بین دویست بیت نخستش با باقی ابیات در کیفیت تعلیقات تفاوت محسوسی دارد فقط از منظر اتفاق توجیه دارد ولاغیر. حال اگر بعضی دانشجویان دکتر پورنامداریان این حرفها «تو کتشان نمی رود» مشکل آن دانشجویان است . مهم این است که دکتر پورنامداریان و دکتر موسوی جز جمیل نمی بینند.
ادامه مطلب ...